آبی بیکران

آبی بیکران ...

ای کاش با تو میموندم ای کاش از تو میخوندمای کاش لحظه هام بوی تو رو داشت ای کاش ای کاشعشقت عشق دنیامه عشقت شوق فردامهعشقت ای کاش غم توی قلبم نمیذاشت ای کاش ای کاشای وای قلبم بی تابه ای وای چشمام بی خوابهکاش با من بودی هر شب هرجا مهتاب مهتابــــــــــه  ای کاش ای کاش ای کاشچشمات چشمه نورند چشمات مست و مغرورندقلبت ای کاش شور و حال قلبمو داشتای کاش ای کاشبرگرد بی تو گریونم برگرد با تو میمونمای کاش اون نگات تنهام نمیذاشتای کاش ای کاشای وای قلبم بی تابه ای وای چشمام بی خوابهکاش با من بودی هر شب هرجا مهتاب مهتابــــــه + نوشته شده در  چهارشنبه یکم دی ۱۳۹۵ساعت 8:27  توسط امیر هودانلو   |  آبی بیکران ...

وقتي مياي صداي پات، از همه جاده ها ميادانگار نه از يه شهر دور، كه از همه دنيا ميادتاوقتي كه در وا ميشه، لحظه ديدن مي رسههر چي كه جاده ست رو زمين، به سينه من مي رسهاي كه تويي همه، كسم ، بي تو مي گيره، نفسماگه تو رو داشته باشم ، به هرچي مي خوام، مي رسموقتي تو نيستي قلبمو واسه كي تكرار بكنمگلهاي خواب آلوده رو، واسه كي بيدار بكنم؟دسته كبوتراي عشق، واسه كي دونه بپاشه؟مگه تن من مي تونه، بدون تو زنده باشه؟عزيزترين سوغاتي غبار پيراهن توعمر دوباره منه، ديدن و بوييدن تونه من تو رو واسه خودم ، نه از سر هوس مي خوامعمر دوباره ي،مني ، تو رو واسه نفس مي خوام + نوشته شده در  پنجشنبه دوم دی ۱۳۹۵ساعت 9:50  تو آبی بیکران ...

تو نه چنانی که منم ،من نه چنانم که تویی تو نه بر  آنی که   منم ، من نه بر آنم  که  تویی من همه در حکم توام، تو همه در خون منی گر مه و خورشید شوم ،من کم از آنم که  تویی با همه ای رشک پری، چون سوی من درگذری باش چنین تیز مران ، تا که  بدانم  که  تویی دوش  گذشتی  ز درم  ،بوی  نبردم  ز  تو   من کرد  خبر گوش مرا ، جان و  روانم  که  تویی چون تو مرا گوش کشان بردی از آنجا که منم بر  سر  آن   منظره ها ، هم  بنشانم که  تویی مستم و تو مست ز من، سهو و خطا جست ز من من نرسم  لیک  بدان ، هم برسانم که تویی + نوشته شده در  پنجشنبه دوم دی ۱۳۹۵ساعت 13:12  توسط امیر هودانلو   |  آبی بیکران ...

روضه خلد برین خلوت درویشان استمایه محتشمی خدمت درویشان استگنج عزلت که طلسمات عجایب داردفتح آن در نظر رحمت درویشان استقصر فردوس که رضوانش به دربانی رفتمنظری از چمن نزهت درویشان استآن چه زر می‌شود از پرتو آن قلب سیاهکیمیاییست که در صحبت درویشان استآن که پیشش بنهد تاج تکبر خورشیدکبریاییست که در حشمت درویشان استدولتی را که نباشد غم از آسیب زوالبی تکلف بشنو دولت درویشان استخسروان قبله حاجات جهانند ولیسببش بندگی حضرت درویشان استروی مقصود که شاهان به دعا می‌طلبندمظهرش آینه طلعت درویشان استاز کران تا به کران لشکر ظلم است ولیاز ازل تا به ابد فرصت درویشان استای توانگر مفروش این همه نخوت که تو راسر و زر آبی بیکران ...

یاد من باشد فردا دم صبحجور دیگر باشمبد نگویم به هوا، آب ، زمینمهربان باشم، با مردم شهرو فراموش کنم، هر چه گذشتخانه ی دل، بتکانم ازغمو به دستمالی از جنس گذشت ،بزدایم دیگر،تار کدورت، از دلمشت را باز کنم، تا که دستی گرددو به لبخندی خوشدست در دست زمان بگذارمیاد من باشد فردا دم صبحبه نسیم از سر صدق، سلامی بدهمو به انگشت نخی خواهم بستتا فراموش، نگردد فردازندگی شیرین است، زندگی باید کردگرچه دیر است ولیکاسه ای آب به پشت سر لبخند بریزم ،شایدبه سلامت ز سفر برگرددبذر امید بکارم، در دللحظه را در یابممن به بازار محبت بروم فردا صبحمهربانی خودم، عرضه کنمیک بغل عشق از آنجا بخرمیاد من باشد فردا حتمابه سلامی، آبی بیکران ...